315. dəyişildiyini bilirsən, dəqiq. hətta təsdiqləmək üçün hər sözün həm əvvəli, həm sonunda qeyri-ixtiyari, durmadan "sən öl" də vurursan.
günəş həmişəki kimi, öz yerində parıldıyır, lakin bilirsən, o kölgə qaçınılmazdır. budur, qarşıladı səni. yox dəyişilmişəm sən öl.
elə tələsik qaçmısan ki, keçmişdən, indi orda saxladıqların inanmır sənə. ifadələrin əsassızdır onlara. başqasının peşmanlıq payını çəkirəm, günahlarını yuyuram elə bil.
bəlkə də həyat, bu dialoqun özüdür; bir tərəfdən işıq, digər tərəfdən kölgə.
tutla iydə də görmüşdüm bunu, yeriyəndə nənəmgilə.
getdikcə ayağımın altında hər bir qara tutun keçmiş kimi əzilib izi qalması, eyni zamanda uzaqlardan mehlə gələn iydənin "gələcək"li iyi səni dayanmağa çağrır. qaçma, dayan. hə, elə ortada- indidə dayan ki, hiss et.
həm keçmişi, həm gələcəyi,
həm işığı, həm kölgəni,
həm tutu, həm iydəni.